8 Ocak 2012

Birkaç Saniye

Ufak şeylerle mutlu olmayı bilen ve uygulayan bir insanım. Dün gece yanımda uyuklayan sevgilimin kucağında minik bir kedinin de mırlayarak uyuması da beni nereyi baz alırsak alalım (bir şehir, bir ülke, dünya, evren vb.) oranın en mutlu insanı hatta varlığı yapmasına yetti. Uyumadan önce o minik yaratığı içinden resmen fışkıran bir sevgiyle sevmesi, bakması... Aslında bunun hakkında saatlerce cümle kurabilirim ama bazen de cümleleri oluşturacak uygun kelimeleri bulamıyorum gibi. Daha doğrusu bana bu mutluluğu veren duruma o kadar saygım var ki sanki onu tanımlayabilecek kelime dağarcığına sahip değilmişim gibi hissediyorum. Fonda bu parça çalarken saatlerce oturup o anı hayal edebilir, düşünebilirim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder